پاییز همیشه یادآوران دوران مدرسه است. دیدن دوستان، پوشیدن لباسهای نو و وسایل و لوازم تحریر مدرسه همیشه انسان را وادار به نوشتن می‌کند. کارتهای مصوری که از آن برای ترغیب شما به نویسندگی استفاده می‌شود برای نوشتن داستان کوتاه به کار می‌آید. چرا باید از محرکهای تصویری برای نویسندگی استفاده کنیم؟

اگر نویسنده هستید یا یک صفحه اجتماعی دارید، احتمالا محرکهای تصویری برای نویسندگی را دیده‌اید. مردم آنها را دوست دارند و سایتهای مختلفی آنها را ارائه می‌دهند. در محیط بیرون نیز هزاران تصویر وجود دارد که میتواند الهام بخش شما باشد. اگر تا به حال با استفاده از محرکهای تصویری داستانی ننوشته‌اید در زیر به 5 علت برای استفاده از آنها اشاره می‌کنیم.

• برداشتی متفاوت از خلاقیت

معلمان به دلایل مختلفی از محرکهای تصویری استفاده می‌کنند. یکی از آنها این است که بخش خلاق مغز شما را به شیوه‌ای متفاوت و ساده تر از اینکه بگویید: تابستان خود را چگونه گذراندید، باز می‌کند. اگر به فردی بگویید تابستان خود را چگونه گذرانده‌ای ممکن است به شما در مورد تعطیلاتی که رفته بگوید اما اگر آنها به تصویری از این مسافرت نگاه کنند راحتتر می‌توانند در مورد گرما یا بوها یا احساس شن و ماسه در لای انگشتان پایشان صحبت کنند.

• تمرکز بر روی جزییات

از آنجایی که صحنه از قبل تنظیم شده است، استفاده از تصاویر به‌عنوان عامل محرک به شما امکان می‌دهد تا جزئیات حسی بیشتری را نسبت به آنچه که ممکن است انجام داده‌اید، بررسی کنید. ممکن است به درختی که دارای برگ‌های زرشکی است نگاه کنید و به هوای مطبوعی فکر کنید که در پیاده‌رو می‌وزد. یا بچه‌هایی که بازی می‌کنند ممکن است ایده دست‌های چسبناک و طعم آب نبات را به ذهنتان برسانند. محل قرارگیری بازیگران تصویر از قبل تنظیم شده است، و به مغز شما اجازه می‌دهد تا به جزئیات دقیق صحنه برود، که در نهایت به نوشتار شما اصالت و احساس بیشتری می‌دهد

• شبیه سازی بصری

تصاویر محرک بصری هستند. شما در حال دیدن اتفاقی هستید که در حال رخ دادن است.  مغزتان متوجه رنگ‌ها، عمل و پس زمینه می‌شود. لازم نیست روی تصور کردن صحنه تمرکز کنید. شما به سادگی خود را در آنچه قبلاً وجود دارد قرار می‌دهید و آن را توصیف می‌کنید

• عکس فوری از زندگی

تصاویر به تنهایی یک روایت را منتقل می‌کنند. آنها به معنای واقعی کلمه یک عکس فوری از زندگی هستند، اما فقط یک عکس فوری. آنها زمینه یا پیش زمینه‌ای نمی‌دهند. آنها به سادگی آنچه را که هست نشان می‌دهند و هر تفسیری را به شما واگذار می کنند. شما باید تصمیم بگیرید که این افراد چگونه به کجا رسیده‌اند و از آنجا به کجا می‌روند

• جرقه زدن احساس / خاطره

انسان‌ها بسیار بصری هستند. ما عاشق عکس گرفتن، تماشای آنلاین عکس  غریبه‌ها و زیر و رو کردن عکسهای سیاه و سفید قدیمی در اتاق زیر شیروانی پدربزرگ و مادربزرگمان هستیم. عکس می‌تواند به احساس و حافظه شما گره بخورد. به تصویری از یک رویداد مهم در زندگی خود نگاه کنید و ببینید آیا به آن زمان بازگردانده می‌شوید یا نه  . شما می‌دانید چه احساسی داشتید، چه کردید، احتمالاً حتی بوی اتاق یا طعم آن کیک تولد  را به یاد می‌آورد.

همین امر می‌تواند با تصاویر افراد دیگر یا مکان‌هایی که هرگز نرفته‌اید اتفاق بیفتد. یک عکس خوب می‌تواند غمگینی یا شادی شدید را به تصویر بکشد.  شما با نگاه کردن به شخص دیگری که آن را احساس می‌کند، آن را احساس می‌کنید و سپس می‌توانید در مورد آن بنویسید

اجازه ندهید تصاویر شما را محدود کنند

هنگامی که بر اساس محرکهای تصویری می‌نویسید، به یاد داشته باشید که مجبور نیستید با تصویر به معنای واقعی کلمه مطابقت داشته باشید. هر چه تصویر در ذهنتان جرقه می‌زند آن را بنویسید. آنچه به ذهن شما می‌رسد ممکن است ربطی به تصویر نداشته باشد. و این خوب است! شما از تصویر به عنوان الهام استفاده می‌کنید، نه یک قطعه ژورنالیستی. هیچ حد و مرزی برای استفاده از محرکهای تصویری وجود ندارد.