سفرنامه نویسی بازاری محبوب اما پر چالش است. آیا به تازگی به فرانسه سفر کرده و میخواهید به مردم درباره سفرتان بگویید؟ در صورتی که استعداد جادویی در زمینه نویسندگی نداشته باشید متوجه می‌شوید که این بازار بیش از حد اشباع شده و کارگزار ادبی نیز به احتمال زیاد بر این اساس دست نویس شما را رد می‌کند.
هر مکان جذاب جدید یا هر روش جدید برای کاوش مکانها بازار خود را دارد. یکی از این مثالها داستان بخور، دعا کن و عشق بورز نوشته الیزابت گیلبرت است.
تازگی داشتن و کمدی بودن نیز میتواند کارساز باشد: گشت و گذار در ایرلند، یا سوار بر بز به قندهار، همگی موضوعاتی هستند که می‌توان بر اساس آنها داستان نوشت . حتی یک سفر ساده با اتوبوس نیز میتواند صحنه‌ای جذاب خلق کند. نحوه نوشتن در این زمینه اهمیت بالایی دارد.
هفت توصیه برای نوشتن یک سفرنامه موفق
- تحقیقات خود را انجام دهید – تحقیق کردن قبل از مسافرت تجربه شما را غنی تر می‌کند. تحقیقات بعد از مسافرت به آن عمق بخشید و دقت نوشته را بالا می‌برد. در حین سفر یادداشت برداری کنید وگرنه همه چیز را فراموش می‌کنید. برای به تصویر کشیدن کلمات‌تان عکاسی کنید.
- کنجکاو باشید – در مورد هر چیزی و هر کسی کنجکاو باشید. چیزی که سفرنامه‌ها را جذاب می‌کند مردمانی هستند که در طول سفر به آنها برخورده‌اید. با همه صحبت کنید و هیچ گاه دست از سوال پرسیدن برندارید. با همدلی گوش کنید. پشت زرق و برقهای ظاهری را ببینید و به عمق بروید.
- حس شگفتی داشته باشید – وقتی بچه بودیم رنگها زنده تر بودند. سعی کنید دنیا را با همان طراوت دید ببینید.
- از تمام حواس خود کمک بگیرید– بینایی. بویایی. شنوایی، لامسه و چشایی. برای فرهنگ و تاریخ یک مکان حسی را در خود ایجاد کنید. حس شوخ طبعی در کنار مشاهدات دقیق میتواند ساده ترین تجارب را به تجاربی سرگرم کننده تبدیل کند.
- سفر درونی خود را نادیده نگیرید. بسیاری از سفرنامه‌های موفق درباره سفر احساسی‌ای است که نویسنده در کنار سفر فیزیکی‌اش تجربه می‌کند. بازتاب دادن مشکلات شخصی یا تغییر دیدگاه خواننده را به نویسنده نزدیکتر می‌کند.
- با علاقه بنویسید– برای آنکه خواننده را به طور کامل درگیر کنید، کتابتان باید چیزی داشته باشد که برایتان بسیار مهم باشد. مانند یک مساله، علت یا یافتن آرزوی زندگی. بدون این، نوشته شما کسل کننده می‌شود
- پذیرا و مشتاق باشید. با چشمان، گوشها، ذهن و قلبی باز مسافرت کنید.
