کاراکترها مانند زندگی واقعی تنها از صحبت کردن برای برقراری ارتباط استفاده نمی‌کنند. زبان و وضعیت بدنی کاراکتر نکات زیادی در مورد حالت فیزیکی یا احساسی او میدهد و نوع شخصیت او را القا می‌کند. گنجاندن حالتهای مختلف برای کاراکترهای خاص در فرآیند خلق کاراکتر میتواند به تعیین شخصیت آنها بدون نیاز به ارائه توضیحات اضافی به خوانندگان کمک کند.
چگونه حالت بدنی کاراکتر را در داستان توصیف کنیم
حالتهای بدنی مختلف میتواند روی نحوه حرکت یک کاراکتر تاثیر گذاشته و جزییات بیشتری را در مورد ظاهر و احساسات آنها بیان کند.
- حالتهای بدنی اصلی را بشناسید. کاراکتری که حالت بدنی خوبی دارد – مانند فردی که صاف می‌ایستد یا می‌نشیند – دارای اعتماد به نفس بوده و مقید به اصول، مسئولیت پذیر و منظم است. شما میتوانید از نحوه حرکت کردن و رفتار یک کاراکتر در وضعیت نشسته یا ایستاده مطالب زیادی را در مورد او بیان کنید. داشتن یک وضعیت بدنی نامناسب و حالت خمیده به هنگام نشستن بی احترامی تلقی می‌شود و اشاره به بی ادبی یا بی پروایی کاراکتر دارد.
- برخلاف کلیشه‌ها عمل کنید. وقتی اصول اولیه تاثیر وضعیت بدنی بر روی شخصیت افراد را متوجه شدید، میتوانید از این عامل برای تخریب کردن انتظارات یک کاراکتر از طریق وضعیت بدنی‌اش با استفاده از خصوصیات متضاد استفاده کنید. مثلا ممکن است کاراکتر مردی دارای بدنی قوی باشد اما همیشه موقع دعوا کردن روی پاشنه‌هایش لم بدهد که این امر نشان دهنده ترس او از مقابله کردن است.
- بسترسازی کنید. وضعیت بدنی کاراکتر شما در خانه و در زمانی که روی مبل دراز کشیده است با زمانی که در مهمانی ظاهر می‌شود تفاوت دارد. در نظر گرفتن حالتهای بدنی صحیح در زمانهای مناسب تفاوت زیادی در نحوه تشریح کاراکتر شما ایجاد می‌کند.
- از حالت بدنی برای توصیف وضعیت سلامتی یا سن استفاده کنید. شما با توصیف نحوه حرکت اجزای بدن کاراکتر خود بدون آنکه سابقه پزشکی او را مطرح کنید میتوانید میزان سلامتی یا توانایی فیزیکی او را نشان دهید. یک تاجر پرانرژی که به طور معمول سرفه می‌کند و ناگهان در طول جلسه به میز تکیه میدهد، ممکن است دچار بیماری قلبی باشد. حالت بدنی همچنین میتواند سن کاراکتر را نشان دهد. مثلا دختری جوان ممکن است هنگام صحبت با دیگران شانه‌هایش را عقب بدهد یا یک مرد مسن هنگام راه رفتن قوز کند.
- حالت روحی کاراکتر را از روی وضعیت بدنی‌اش نشان دهید. انقباض عضلات صورت به دلیل نگرانی – یا نداشتن ارتباط چشمی یا عدم توانایی در نگاه کردن به کاراکتر مقابل- میتواند بدون بیان جمله‌ای احساسات کاراکتر را نشان دهد. کاراکتری که مرتبا وزنش را از این پا به روی پای دیگر می‌اندازد ممکن است نگران بوده یا چیزی را پنهان می‌کند. کاراکتری که به هنگام پرسیدن سوالی از وی دست به سینه می‌ایستد حالت تدافعی داشته یا حوصله برقراری ارتباط ندارد. توصیفاتی این چنین به خواننده در بدست آوردن تصویری خاص از شخصیت کاراکتر در طول داستان کمک می‌کند.
