مایا آنجلو، شاعر، خاطره‌نویس و فعال حقوق مدنی مشهور آمریکایی، می‌گوید: «ممکن است با شکست‌های زیادی مواجه شویم، اما نباید شکست بخوریم». این کلمات، توسط زنی که زندگیش گواهی بر انعطاف و پیروزی بر ناملایمات بود، بیان شده است و به زیبایی روح نقل قولی را که در این مقاله بررسی می‌کنیم را در بر می‌گیرد. نقل قول « به بهترین‌ها امید داشته باش، برای بدترین‌ها خودت را آماده کن و از هر چیزی در این میان غافلگیر نشو» دیدگاهی است که با روح تسلیم ناپذیر آنجلو و اعتقاد او به ظرفیت انسانی برای غلبه بر موانع با ظرافت و قدرت همسو می‌باشد. زندگی مجموعه پیچیده‌ای از لحظات است، سفری غیرقابل پیش بینی پر از شگفتی‌ها که دلپذیر و چالش برانگیزند. در میان این غیرقابل پیش بینی بودن تاب آوری، سازگاری، و دیدگاه متعادل به زندگی را تشویق می‌کند. در این مقاله این نقل قول را بررسی خواهیم کرد و متوجه می‌شویم که چگونه می‌تواند به ما کمک کند تا در پیچیدگی‌های زندگی راه خود را پیدا کنیم.

جوهره‌ی نقل قول

امید داشتن به بهترین‌ها  

زندگی آنجلو بدون تراژدی نبود. او از آسیب‌های دوران کودکی تا مبارزه با نژادپرستی و زن ستیزی، با ناملایمات متعددی روبرو شد. اما همیشه خوش بین بود و به امید خود را از دست نمی‌داد. سفر او از یک کودک لال به یک خطیب و نویسنده مشهور، نمونه امید تسلیم ناپذیر او است. آنجلو به قدرت کلمات، قدرت روح انسان و پتانسیل تغییر اعتقاد داشت. از نظر او شما ممکن است تمام اتفاقاتی را که برایتان می‌افتد نتوانید کنترل کنید، اما می‌توانید تصمیم بگیرید که در برابر آنها تسلیم نشوید.  خوش بینی نیروی قدرتمندی است که می‌تواند ما را از سخت ترین مشکلات عبور دهد. امید به بهترین‌ها به معنای انکار مشکلات موجود یا نادیده گرفتن موانع احتمالی نیست. بلکه هدف پرورش ذهنیت مثبت، تعیین اهداف و باور به امکان نتایج خوب است. این نقل قول جرقه‌ای است که به ما انگیزه می‌دهد تا برای رسیدن به رویاهایمان کار کنیم.

آمادگی برای بدترین ها

اما این خوش بینی آنجلو را  فردی ساده لوح نکرد. او واقعیت‌های خشن جهان را تشخیص میداد و معتقد بود که برای آنها آماده است. آنجلو در شعر خود “هنوز برمی خیزم”، درباره این تاب آوری صحبت می‌کند: “شاید با کلماتت به من شلیک کنی… اما با این حال، مانند هوا، برمی خیزم.” این جمله گواهی است بر روح تسلیم ناپذیر او که آماده رویارویی و غلبه بر ناملایمات است. در حالی که خوش بینی قابل تقدیر است، آمادگی برای بدترین‌ها نیز به همان اندازه ضروری است. زندگی اغلب توپ‌های غیرمنتظره‌ای را پرت می‌کند و باعث می‌شود احساس کنیم که انگار در جزیره‌ای تنها هستیم. داشتن برنامه برای چنین موقعیتهای اجتناب ناپذیری می‌تواند احساس امنیت و کنترل ایجاد کند. این آمادگی ناشی از بدبینی نیست، بلکه از درک عملی و منطقی ناشی می‌شود که چالش‌ها بدون اطلاع قبلی به وجود می‌آیند. هدف این جمله داشتن پس انداز مالی، سیستم حمایتی و انعطاف پذیری عاطفی در برابر طوفان‌های زندگی است.

غافلگیرنشدن از هر اتفاقی در این میان

زندگی مجموعه‌ای از تجربیات است و آنجلو این را بهتر از همه می‌دانست. او در میان امید و ناامیدی، با لحظات بی‌شماری از شادی، درد، عشق، از دست دادن، موفقیت و شکست مواجه شد. با همه اینها، او حالت و دیدگاه قابل توجه خودش را حفظ کرد. آنجلو سایه‌های زندگیش را با مهربانی و متانت پذیرفت و فهمید که زیبایی زندگی اغلب در غیرقابل پیش بینی بودن آن نهفته است. جمله معروف او، “ما از زیبایی پروانه لذت می‌بریم، اما به ندرت تغییراتی را که برای رسیدن به آن زیبایی پشت سر گذاشته است را می‌بینیم”، منعکس کننده پذیرش و تجلیل از زندگی است. طبیعت و زمان در آغوش گرفتن ناشناخته‌ها و غافلگیر نشدن از هر چیزی در این بین، در مورد حفظ انعطاف پذیری و سازگاری است. هدف این جمله تنظیم بادبان‌هایمان هنگام تغییر باد، و یافتن درس و فرصتها در موقعیت‌های غیرمنتظره است.

ارتباط بین این فلسفه و دنیای امروزی

حال، ممکن است تعجب کنیم که دیدگاه آنجلو در مورد این نقل قول چگونه با جهان معاصر ارتباط دارد؟ چالش‌های امروزی، از اضطراب‌های شخصی تا عدم قطعیت‌های جهانی، تقریباً بی‌رحمانه به نظر می‌رسند. مسائل مربوط به سلامت روان در حال افزایش است، جوامع با قطبی شدن دست و پنجه نرم می‌کنند، و جهان در دوراهی محیطی و سیاسی قرار گرفته است. در این محیط، “امید به بهترین ها” اهمیت خوش بینی را به ما یادآوری می‌کند. ما نیز مانند آنجلو، باید به روزهای بهتر باور داشته باشیم، حتی زمانی که مشکلات کنونی بر سر ما آوار شده باشند. این امید، منفعل نیست. “آماده شدن برای بدترین” نیاز ما به انعطاف پذیری را نشان می‌دهد. این امر مستلزم تقویت آمادگی ذهنی، عاطفی و حتی فیزیکی، یادگیری از تجربیات گذشته و بستن کمربند خود برای چالش‌های آینده است. در نهایت، “غافلگیر نشدن از هر چیزی در این بین” به معنای پذیرش غیرقابل پیش بینی بودن زندگی است که ما را وادار می‌کند تا در لحظات کوچکی که بین بهترین و بدترین انتظارات ما قرار می‌گیرد، سازگار و انعطاف‌پذیر باشیم و شادی را پیدا کنیم.

نتیجه گیری

زندگی و سخنان مایا آنجلو به عنوان چراغ راهنمای کسانی است که در دریاهای پرتلاطم زندگی حرکت می‌کنند. فلسفه “امید به بهترین‌ها، آمادگی برای بدترین‌ها، و غافلگیر نشدن از هر چیزی در این بین” جاودانه است. این جمله به ما تعادل را می‌آموزد، ما را تشویق می‌کند که فعال باشیم، و با متانت و وقار در چالشهای مختلف زندگی حرکت کنیم. در پایان، شاید واقعی ترین معیار زندگی ما نه در رویدادهایی که برای ما اتفاق می‌افتد، بلکه در شیوه‌ای باشد که برای ما رخ می‌دهد.