شما به عنوان نویسنده رمان باید راوی داستان خود را انتخاب کنید. نوشتن از زاویه دید سوم شخص مانند آن است که گوینده ای یک مسابقه ورزشی را گزارش کند – راوی، داستان را از یک منظرگاه بیرونی روایت می کند.
زاویه دید سوم شخص چیست؟
در زاویه دید سوم شخص، راوی برای خواننده داستان را قرائت می کند و کاراکترها را با نام خودشان یا ضمایر سوم شخص می خواند. سه گونه روایت سوم شخص وجود دارد که هر یک زاویه دیدی متفاوت دارند – سوم شخص عینی، سوم شخص مشروط و سوم شخص دانای کل. زوایای دید دیگری که نویسندگان میتوانند به کار ببرند عبارتند از اول شخص، و دوم شخص. زاویه دید سوم شخص موضع معتبری دارد و اغلب در نوشته های دانشگاهی استفاده می شود.
اگر در حال نوشتن یک رمان یا یک داستان کوتاه هستید، استفاده از زاویه دید شخص سوم برای بردن خواننده به یک سفر داستانی مزایایی دارد.میتوانید از نکات زیر برای تقویت مهارتهای نوشتاری خود در این زمینه استفاده کنید:
۱- بهترین نوع زاویه دید سوم شخص را برای داستان خود انتخاب کنید: قبل از شروع به نوشتن داستان خود ببینید کدام یک از زوایای دید سوم شخص بیشتر به درد داستان تان می خورد. آیا میخواهید خوانندگان خود را بین زمین و هوا نگه دارید و تنها هر چه قهرمان اصلی می داند را بدانند؟ در این صورت زاویه دید سوم شخص مشروط را به کار ببرید. اگر یک رزمنامه حماسی مملو از کاراکترهای مختلف را می نویسید، سوم شخص دانای کل را در نظر بگیرید.
۲- از ضمایر سوم شخص استفاده کنید. وقتی اسامی کاراکترها را به کار نمی برید دقت کنید از ضمایر شخصی مفرد و جمع سوم شخص استفاده کنید
۳- زاویه دید شخصیتها را به شکل استراتژیک تغییر بدهید. گاهی اوقات دانای کل زاویه دیدی خداگونه دارد زیرا همه چیز را می داند و نویسنده میتواند وارد ذهن کاراکترها شود. داشتن چند زاویه دید در طول داستان روایت غنی تری را می سازد. اما حواستان باشد که به طور تصادفی از یک کاراکتر به کاراکتر بعدی نروید. وقتی از زاویه دید دانای کل می نویسید، در زمان انتقالی مناسب مانند تغییر فصل، زاویه دید را عوض کنید .
۴- زاویه دید کاراکترها را با دقت انتخاب کنید. در زاویه دید دانای کل به هنگام انتخاب کاراکتری که زاویه دید او زاویه دید اصلی فصل یا صحنه است، به کاراکتری توجه کنید که بیشتر از همه چیزی برای از دست دادن یا یاد گرفتن دارد. کدام کاراکتر با بیشترین خطرات روبه رو است؟ کدام یک در صحنه بخصوصی بیشتر از دست می دهد؟ آن کاراکتر را باید با دقت دنبال کنید زیرا افکار و واکنشهای او بیشترین تنش را ایجاد می کند.
۵- از سرک کشیدن به زاویه دید اول شخص خودداری کنید. به هنگام نوشتن ممکن است در مورد زاویه دید راوی گیج شوید و از زاویه دید خودتان روایت کنید. زاویه دید راوی را حفظ کنید. از ضمایر اول شخص مفرد و جمع اجتناب کنید. پس از اتمام نوشته و بازبینی پیش نویس، هماهنگی زوایای دید را بررسی کنید.
۶- در زاویه دید سوم شخص مشروط، یادتان باشد راوی از هر آنچیزی که قهرمان میداند مطلع است. نسبت به محدودیت های کاراکترهایتان آگاه باشید. مرتبا نوشته خود را بازخوانی کنید تا مطمئن شوید اطلاعاتی بیش از آنچه که کاراکترهایتان باید بدانند به آنها نداده باشید.
۷- در زاویه دید سوم شخص عینی، خود را از ذهن همه بیرون بکشید. اگر میخواهید راوی کاملا خارج داستان باشد یادتان باشد که او نسبت آنچه که در سر کاراکترهایتان می گذرد آگاه نیست. شما یک ناظر بیرونی هستید و تنها آنچه شاهدش هستید را به خواننده منتقل می کنید. برای بیان احساسات از نوشته توصیفی استفاده کنید. حالات صورت و چشمان کاراکتر را توصیف کنید تا تنشها و پیشرفتهای او را نشان دهید.
۸- با اقتدار بنویسید. راوی مقتدر و قابل اعتماد خلق کنید. زاویه دید جامعی به راوی بدهید. این زاویه به همراه توانایی راوی در دانستن افکار حداقل یکی از کاراکترها – در حالت سوم شخص دانای کل و مشروط، – به او اقتدار بیشتری می دهد زیرا در معرض هیچ خطری نیست.
