تک گویی نمایشی میتواند بهترین دوست یا بدترین دشمن یک نویسنده باشند.
تک گویی نمایشی چیست؟
تک گویی نمایشی صحبتی است که در آن کاراکتر احساسات، افکار درونی و انگیزههایش را برملا میکند. برخلاف خودگویی، که صحبتی خصوصی است و در آن کاراکتر با خودش صحبت میکند، تک گویی نمایشی برای کاراکتر دیگر یا مخاطب گفته میشود.
۵ نکته در نوشتن تک گویی نمایشی
قبل از اینکه برای اولین تک گویی نمایشی خود را بنویسید، مثالهایی از تک گوییهایی که برایتان جالب است پیدا کنید. سپس نکات زیر را برای نوشتن تک گویی خودتان بکار ببرید:
- با یک جمله آغازین جذاب شروع کنید. تک گویی فاقد صحنه عملی و دیالوگ است و که ممکن است مخاطب را درگیر نکند. میتوانید از مهارتهای نوشتاری برای نوشتن یک تک گویی تاثیرگذار استفاده کنید. مخاطب اگر به تک گویی توجه نکند آن را نمیشنود. چطور توجه آنها را به تک گویی جلب کنیم؟ با یک جمله آغازین خوب. در اصطلاح ادبی به آن قلاب میگویند. تک گویی خود را با جملهای احساسی شروع کنید. جمله آغازین شما باید با ایجاد سوال در ذهن مخاطب، او را به شنیدن ادامه تک گویی مشتاق کند.
- زاویه دیدی قدرتمند ارائه دهید. یکی از فواید ( و چالشهای) تک گویی، آن است که تک گوییها زاویه دید یک شخص را نشان میدهند. کاراکتر باید حرف مهمی برای زدن داشته باشد – اگر نه- چرا باید در قالب تک گویی آورده شده باشد؟ غالبا تک گوییهای نمایشی شرایط درماتیکی از کاراکتر اصلی را نشان میدهند. یک تک گویی خوب نشان میدهد که کاراکتر هنگام بیان یک ایده اصلی، طیف وسیعی از احساسات را تجربه میکند
- برای داستان خود طرح بنویسید. با آنکه تک گوییها اغلب کوتاه هستند، اما در ایجاد عملکردی قاطع، ارجاع به وقایع گذشته و پرورش کاراکتر در طول روایت داستان موثرند. چالش تک گویی نمایشی، گرد هم آوردن کل این موارد در قالب صحبت کاراکتر است.
- پارامترهای خود را شناسایی کنید. ادبیات انگلیسی مملو از انواع مختلف تک گویی هاست. میتوانید تک گویی شاعرانه بکار ببرید یا از تک گوییهای روزمره استفاده کنید. نوع تک گویی بکار رفته، شما را به سمت ابزارهای ادبی مشخصی هدایت میکند، ازجمله تکرار، قافیه یا استعاره. حتی اگر تک گویی شعرگونه نمینویسید، باید آنها را با صدای بلند برای خودتان بخوانید و به ریتم و گام آن توجه کنید. شمارش کلمات نیز مهم است. تک گویی یک دقیقهای باید در حدود ۱۵۰ لغت داشته باشید.
- با کلام پایانی، تک گویی خود را جمع کنید. در انتهای تک گویی، خوراکی فکری برای مخاطب باقی بگذارید. اکثر تک گوییهای نمایشی صحبتهایی درونگرایانه هستند. بنابراین وقت گذاشتن برای نوشتن پایانی که نه تنها حس نتیجه گیری میدهد بلکه همچنین مخاطبان شما را ترغیب میکند تا در مورد شخصیت و داستان شما بیشتر بداند ارزشمند است. تا زمانی که پایان خوبی ننوشتهاید، از امتحان کردن پایانهای مختلف نترسید.