چگونه نثر بنفش را در نوشته خود شناسایی کنیم و نوشته خود را تاثیرگذارتر نماییم؟
نثر بنفش چیست؟ نثر بنفش نثری است که در آن از صنایع ادبی مختلف استفاده می‌شود به قدری که ورود به آن غیر ممکن است. در این نثر از جملات بلند، کلمات چند سیلابی، احساسات غلیظ، و کلیشه‌های تکراری استفاده می‌شود. معمولا این نثر ملودرام و شعرگونه است. نثر بنفش به این دلیل پسندیده نیست زیرا جریان داستان را قطع می‌کند، از سرعت آن می‌کاهد، از متن اصلی منحرف می‌شود و خواننده را خسته و کسل می‌کند. اگر در تلاش برای متاثر کردن خواننده خود با تقلید از سبک نویسنده مورد علاقه خود هستید، احتمالا وارد حوزه نثر بنفش می‌شوید. اگر نگران آن هستید که نوشته‌تان وارد حوزه نثر بنفش شود در زیر به چند علامت هشدار اشاره می‌کنیم که مانع از ورود شما به این حوزه می‌شود:
- استفاده از صفات و قیود زیاد
نویسندگان عاشق صفات هستند اما اگر بیش از اندازه از صفتها استفاده شود حواس خواننده را پرت می‌کند، در داستان مداخله کرده و کمی رنگ بنفش به نوشته‌تان می‌بخشد. در مورد صفاتی که به کار می‌برید دقت کنید و جایگاه آنها را مشخص نمایید. اگر وجود صفت لازم نیست آن را حذف کنید. مثلا اگر یک چمن عادی را توصیف می‌کنید به صفت « سبز» بسنده کنید. یا اسم قویتری پیدا کنید که نیازی به صفت نداشته باشد. اگر یک صفت کافی است از دو صفت برای توصیف خود استفاده نکنید زیرا استفاده بیشتر از صفتها در قبل از اسم نثرتان را بنفش تر می‌کند. همین قاعده در مورد قیود برقرار است.
- جملات طولانی
در تعریف نثر بنفش استفاده از جملات طولانی، و بیش از حد دراماتیک آورده شده است. وقتی خواننده به انتهای داستان شما می‌رسد یادش نمی‌آید از کجا شروع کرده است. کمی به خواننده خود رحم کرده و مراقب جملات بیش از حد طولانی باشید. تعداد عبارات را کاهش داده و جملات کوتاهتر و بلندتر را با هم ترکیب کنید تا ریتمی خاص به نوشته خود ببخشید
- احساسات غلیظ
برخی از نویسندگان با وارد کردن احساسات غلیظ به نوشته خود به خصوص زمانی که در حال توصیف واکنشی نسبت به یک موقعیت هستند، آن را بنفش می‌کنند. به خواننده خود اعتماد داشته باشید و بدانید که برای فهماندن یک احساس نیازی نیست بیست بار به اشکال مختلف آن را توصیف کنید. البته این به ژانری که شما مینویسید نیز بستگی دارد. وقتی مینویسید به این فکر کنید که آیا شدت واکنشهای شما با رویداد مطابقت دارد یا خیر. به شیوه‌های دیگری فکر کنید که بدون نیاز به پناه بردن به نثر بنفش تنشی واقعی خلق کنید.
- تصاویر کلیشه‌ای یا عوام پسند
کلیشه‌ها میان برهایی برای بیان یک احساس یا موقعیت هستند و نشان می‌دهند که نویسنده نتوانسته کلماتی از زبان خودش برای توصیف این موقعیتها پیدا کند. کلیشه‌ها قدیمی و خسته کننده هستند و چیزی برای غافلگیر کردن خواننده ندارند. بهتر است هر چه در ذهن دارید به زبان خودتان بگویید. استفاده از کلیشه‌ها نشان دهنده بی تجربگی شماست بنابراین آنها را از نوشته خود حذف کنید.
- کمبود شفافیت
وقتی نوشته‌ای بنفش رنگ می‌شود متنی که بیش از حد آذین بندی شده مانع پیشروی خواننده می‌شود و او دیگر دست از خواندن می‌کشد. وظیفه شما به عنوان نویسنده آن است که خواننده را بدون وارد کردن فشار اضافی برای رسیدن به خط پایان به انتهای داستان هدایت کنید. چگونه میتوانید مطمئن شوید که نوشته‌تان شفافیت لازم را دارد؟ زمان کافی بین نوشتن و ویرایش کردن بگذارید تا بتوانید با دیدی تازه آن را بخوانید. آیا بعد از مدتی که از نوشتن‌تان گذشته میتوانید ارتباط منطقی داستان را پیدا کنید؟ آیا چیزی شما را گیج می‌کند؟ اگر هنوز مطمئن نیستید از یک مصحح بخواهید تا نوشته شما را بخواند.
چگونه متنی منسجم و تاثیرگذار بنویسیم؟
حتی اگر نوشته‌تان چندان هم بنفش نباشد فکر کردن به موارد بالا باعث تاثیرگذارتر شدن نوشته‌تان می‌شود. وقتی مینویسید خواننده را در نظر داشته باشید. مطمئن شوید که هر کلمه، جمله، پاراگراف و صحنه داستان را جلو می‌برد. نوشتن نثر بنفش بخشی از سفر نویسندگی است و نباید از اینکه نثری بنفش نوشته‌ایم شرمسار باشیم. اما باید طریقه شناسایی آن را بشناسیم و جسارت لازم برای تغییر آن را در خود ایجاد کنیم. همیشه ایده داستان باید در الویت شما باشد. سعی نکنید ادای نویسنده دیگری را در بیاورید. خودتان باشید. با زبان بازی کنید تا کلام خاص خود را پیدا کرده و سپس شروع به نوشتن کنید.
