اولیور ساکس عصب شناس و نویسنده کتابهای زیادی درباره بیمارانی با بیماری‌های غیرعادی نوشته است. از جمله نوشته‌های او میتوان به « بیداری ها» و « مردی که همسرش را با کلاه اشتباه گرفت » اشاره کرد.

اولیور ساکس کیست؟

اولیور ساکس در ۹ جولای ۱۹۳۳ در لندن متولد شد. او در دانشکده کویینز آکسفورد در رشته فیزیولوژی و طب تحصیل کرد. او سپس تحصیلاتش را در زمینه عصب شناسی ادامه داد و در دانشکده آلبرت انیشتین استاد دانشگاه شد. ساکس درباره بیماران خود و بیماری‌های آنها می‌نوشت. برخی از کتابهای او عبارتند از « بیداری ها» « دیدن اصوات» و مردی که زنش را با کلاه اشتباه گرفت. ساکس در ۳۰ اگوست ۲۰۱۵ در سن ۸۲ سالگی در اثر سرطان درگذشت.

خانواده ساکس

اولیور ساکس کوچکترین فرزند تیزهوش در یک خانواده پزشک بود. پدر او ساموئل، پزشک عمومی بود و مادرش موریل یکی از اولین جراحان زن در انگلیس بود. او بعد از سپری کردن سالهای اولیه عمر خود در خانه در شش سالگی و در زمان شروع جنگ جهانی در سال ۱۹۳۰ وارد مدرسه شبانه روزی شد تا از بمبارانهای پی در پی لندن در امان بماند. وقتی ساکس بعد از چهار سال به خانه بازگشت به مدرسه محلی رفت و به شیمی و پزشکی علاقه مند شد. و به مادرش در انجام تحقیقاتش کمک می‌کرد. ساکس مانند خواهر و برادرهای قبل از خود علاقه زیادی به درسهایش داشت و از کالج کویینز در دانشگاه آکسفورد در رشته فیزیولوژی و پزشکی بورسیه گرفت. او در سال ۱۹۵۸ مدرک خود را دریافت کرد و سپس به عنوان انترن در بیمارستان بیرمنگهام مشغول به کار شد.

کشف اولیور ساکس چه بود؟

ساکس در سال ۱۹۶۰ به کانادا سفر کرد و به پدر و مادرش در طی تلگرامی اطلاع داد که میخواهد در امریکای شمالی بماند. او سپس به سانفرانسیسکو رسید و با برخی از شعرای آنجا شد.  ساکس با این وجود به علم و دانش پایبند بود و در بیمارستان مت زایون به کارآموزی پرداخت و سپس در دانشگاه UCLA دوره رزیدنتی خود را گذراند. در سال ۱۹۶۵ شغل ساکس او را به نیویورک کشاند و در دانشکده پزشکی آلبرت انیشتین مشغول به تدریس شد. در این دوران بود که تجارب او منجر به نوشتن اولین کتابش شد.

در دهه ۶۰ ساکس برای کتاب خود به نام میگرن ناشری را پیدا کرد که برایش داستان زندگی خود به عنوان یکی از بیماران میگرنی و مشاهداتش در مورد بیمارانی که در کلینکش با آنها روبه رو شده بود را شرح داد. با وجود مخالفت کلینیک برای چاپ کتاب، ناشر او در سال ۱۹۷۰ کتاب میگرن را چاپ کرد و ساکس بلافاصله اخراج شد. او در این کتاب به فرمولی دست یافت که در تمامی نوشته‌های آینده خود از آنها استفاده کرد و مشاهدات بالینی‌اش را در غالب رمان نویسی و شعر سرایی به شکلی عمیق و همدلانه بیان نمود که به ندرت در نوشته‌های پزشکی یافت می‌شود.

بیداری ها

زمانی که ساکس در دانشکده آلبرت انیشتین مشغول به کار شد، در بیمارستان بث آبراهام به عنوان عصب شناس کار می‌کرد. او در آنجا با گروهی عجیب از بیماران روبه رو شد که در وضعیتی بی حرکت و فریز شده و بدون کلام معلق مانده بودند. ساکس سریعا بیماری خواب را در آنها تشخیص داد که در سالهای ۱۹۱۶ تا ۱۹۲۷ به شدت شایع بود. او با درمان بیماران با داروی تجربی اِل دوپا، توانست علایم بیماری را در آنها برطرف کند. اما کشف او موقتی بود و بیماران خیلی زود به حالت قبلی خود باز می‌گشتند یا ناتوانی‌های حرکتی مشابهی را از خود نشان می‌دادند. ساکس در سال ۱۹۷۳ کتابی در مورد این تجارب به نام بیداری‌ها چاپ کرد. این کتاب در سال بعد منجر به ساخت یک مستند و نمایش نامه‌ای به نام نوعی از الاسکا شد که توسط نمایش نامه نویس برنده جایزه نوبل هارولد پینتر نوشته شده بود. در سال ۱۹۹۰ این کتاب، اساس فیلم نامه‌ای با بازیگری رابین ویلیامز در نقش اولیور ساکس و روبرت دنیرو در نقش یکی از بیماران شد. این فیلم در سه بخش از جمله در بخش بهترین تصویر نامزد جایزه آکادمی شد.