نمایشنامه نویس آمریکا آدرین کندی دنیای تئاتر را با آثار پیچیده و گاه سورئال خود که حول محور زنان سیاه پوست است تحت تاثیر قرار داده است. ادرین کندی اولین بار با نوشتن نمایشنامه خانه خنده دار یک سیاه پوست که در تئاتر برادوی در سال ۱۹۶۴ به روی صحنه رفت به شهرت رسید. معمولا نمایشنامه‌های کندی روایتی مستقیم ندارند و از نمادها و شرایط رویاگونه برای انتقال پیامی در مورد نژادگرایی، جنسیت گرایی، استعمار و سایر نیروهای مخرب استفاده می‌کنند.
دوران کودکی و تحصیلات
آدرین کندی در ۱۳ سپتامبر ۱۹۳۱ متولد شد. پدرش مددکار اجتماعی و مادرش معلم بود. او دوران کودکی‌اش را در اوهایو گذراند. در تابستان او و برادرش به زادگاه والدینشان در جورجیا می‌رفتند. او گاهی در این مسافرتها با پدربزرگ مادری سفیدپوست خود ملاقات می‌کرد. کندی تحصیلات خود را در دانشگاه اوهایو گذراند. او در دانشگاه با دانشجوهای سفیدپوست بود و مورد تبعیض نژاد قرار می‌گرفت. اما مقاومت کرد و مدرک لیسانس خود را در سال ۱۹۵۳ گرفت. بعد از دانشگاه ازدواج کرد. او و همسرش به نیویورک رفتند تا همسرش در دانشگاه کلمبیا ادامه تحصیل دهد.
نمایشنامه‌های کندی
نمایشنامه‌های کندی برگرفته از گذشته او بوده و به مشکلاتی در مورد جنسیت و نژاد اشاره می‌کند. کندی به جای داستان سرایی واقع بینانه معمولا از زبان تمثیل استفاده می‌کند. نمایشنامه‌های او درباره زنان سیاه پوست هستند. کاراکتر اصلی در نمایشنامه خانه خنده دار یک سیاه پوست زنی مبتلا به شیزوفرنی به نام سارا است. سارا با میراث مختلط نژادی و درگیری‌های شخصی گذشته خود دست و پنجه نرم می‌کند و در عین حال با شخصیت‌هایی از جمله مبارز آزادی کنگو پاتریس لومومبا و ملکه ویکتوریا روبرو می‌شود.
اولین نمایشنامه بلند کندی به نام نمایشنامه لنون: به قلم خود او ( ۱۹۶۷) از نوشته‌های جان لنون اقتباس شده است.
نمایشنامه قتلهای ایالت اوهایو ( ۱۹۹۰) دارای کاراکتری نمایشنامه نویس به نام سوزان الکساندر است که به نظر می‌رسد بعد دیگری از شخصیت کندی است. این کاراکتر ثانویه در نمایشنامه اتاق محرومیت از خواب ( ۱۹۹۶) نیز ظاهر می‌شود. کندی این رمان را با پسرش آدام نوشت و بر اساس کتکهایی است که از پلیس خورده است.
در سال ۲۰۱۸، یکی از نمایشنامه‌های جدید کندی به نام او قلب زن را در جعبه‌ای برگرداند، ساخته شد. این نمایشنامه در مورد یک رابطه عاشقانه و غم انگیز بین یک زن سیاه پوست و مردی سفید پوست در دهه ۱۹۴۰ در جورجیا است.
سایر نوشته‌ها و آثار
اولین داستان کوتاه کندی به نام « به خاطر پادشاه فرانسه» در سال ۱۹۶۳ چاپ شد. او همچنین یک کتاب شرح حال نیز به نام « افرادی که مرا به سمت نمایشنامه نویسی هدایت کردند ( ۱۹۸۷)» و یک رمان کوتاه به نام « سه قلوهای مرگبار( ۱۹۹۰) » نوشت. نمایشنامه‌های کندی در مجموعه‌ای به نام آدرین کندی در یک پرده ( ۱۹۸۸)، نمایشنامه‌های الکساندر ( ۱۹۹۲)، و او قلب زن را در یک جعبه بازگرداند و سایر نمایشنامه‌ها گردآوری شده است.
جوایز و آموزه ها
کندی در سال ۱۹۶۷ کمک هزینه گوگنهایم را دریافت کرد و از بنیاد راکفلر در دهه ۱۹۶۰ و ۷۰ جوایزی را برای نویسندگی بدست آورد. او همچنین از بنیاد وقف ملی برای هنر و خدمات عمومی هنرمندان خلاق، جایزه گرفت. کندی در سال ۱۹۹۶ در یک مصاحبه گفت: من تدریس می‌کنم و این گونه پول در می‌آورم، نوشته‌هایم – به جز جوایزی که گرفته‌ام – برای من درامدی ندارند. او در طول شغلش در دانشگاههایی چون ییل، پرینستون و براوان، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، هارورد و نیویورک تدریس کرده است.
جوایز
کندی در سال ۱۹۹۰ جایزه کتاب امریکا را دریافت کرد و در سال ۱۹۹۴ جایزه آکادمی هنر امریکا را گرفت و در سال ۱۹۹۴ جایزه لیا والاس ریدرز دایجست را دریافت کرد. او جایزه یک عمر دستاورد کتاب انیسفیلد ولف را در سال ۲۰۰۳ بدست آورد. او در سال ۲۰۱۸ وارد تالار مشاهیر شد. در سال ۲۰۲۱، کندی جایزه یک عمر دستاورد دیگری از انجمن نمایش نامه نویسان امریکا گرفت.
ازدواج و فرزندان
کندی در سال ۱۹۵۳ با جوزف کندی ازدواج کرد. آنها قبل از طلاق در سال ۱۹۶۶ دو پسر به نامهای ژوزف و آدام داشتند.