ژانر گسترده اتوبیوگرافی نویسی در میان قوی ترین مقوله‌های نگارش غیرداستانی قرار دارد. لیست کتابهای پرفروش نشان می‌دهد که خوانندگان دوست دارند در مورد زندگی همنوعان خود، به ویژه کسانی که دارای داستانهای شخصی متمایز هستند، بیاموزند. شرح حالی که توسط خود سوژه نوشته شود، اتوبیوگرافی نامیده می‌شود.
اتوبیوگرافی چیست؟
اتوبیوگرافی یک اثر غیر داستانی از زندگی یک فرد است که توسط خود و از زاویه دید خودش نوشته شده است. اتوبیوگرافی زیرژانر دسته بندی بزرگترِ زندگی نامه نویسی است اما زندگی نامه توسط شخصی غیر از سوژه نوشته می‌شود.
اتوبیوگرافی و بیوگرافی ( زندگی نامه)
درحالیکه بیوگرافی‌ها درباره شرح حال فردی جز نویسنده می‌باشند، اتوبیوگرافی‌ها رویکرد درونی تر دارند. بیوگرافی نویسان تخصص فراوانی در مورد سوژه‌هایشان دارند. در حالیکه اتوبیوگرافی نویسان تنها بر روی تنها سوژه‌شان یعنی خودشان تبحر دارند.
اتوبیوگرافی در برابر خاطره نویسی
اتوبیوگرافی رابطه نزدیکی به خاطره نویسی دارد اما این دو قالب شباهتی به هم ندارند. اتوبیوگرافی شرح حال زندگی نویسنده از زاویه دید اول شخص می‌باشد. خاطره کل زندگی خاطره نویس را شامل نمی‌شود بلکه به گزیده‌ای از دوره‌های زندگی او می‌پردازد.
۶ موضوعی که باید در اتوبیوگرافی گنجانده شوند
اتوبیوگرافی باید شامل مهمترین جزییات داستان زندگی شما باشد. یک زندگینامه نویسِ خودآگاه لحظه‌های خاصی از زندگی خود را که ممکن است برای او جالب باشد اما برای مخاطبان غریبه جالب نباشد، بررسی می‌کند.برخی از نکات کلیدی که باید در اتوبیوگرافی گنجانده شوند عبارتند از:
- شرحی از داستان اصلی زندگی خود: این بخش شامل نام شهر تولد، سابقه خانوادگی، برخی از اعضای خانوادگی و عزیزان فرد، و لحظات مهم تحصیلی می‌باشد
- تجربیات شاخص: برخی از تجارب شخصی‌تان را که به شکل دهی دیدگاه شما نسبت به جهان و رویکردتان به زندگی در زمان حاضر منجر شده اضافه کنید.
- خاطرات مفصل از زندگی حرفه‌ای: این لحظات، نقاط عطف اتوبیوگرافی شما هستند – لحظاتی که باعث می‌شود شخصی در نگاه اول کتاب شما را ورق بزند. به آنها توجه کنید.
- داستان شکستهای فردی: آن را با یک داستان خوب از نحوه پاسخ به آن شکست دنبال کنید.
- عنوانی منحصربفرد و جذاب: از عبارات عمومی مانند “زندگینامه من” یا “داستان من، خانواده‌ام و افراد مشهوری که می‌شناسم” خودداری کنید.
- زبان روایی اول شخص: راوی سوم شخص برای زندگی نامه نویسان سنتی مناسب است اما در فرمت اتوبیوگرافی، استفاده از زاویه دید سوم شخص گستاخانه به حساب می‌آید.
چگونه در ۸ گام اتوبیوگرافی بنویسیم
- با ایده پردازی شروع کنید. همانطور که خاطرات خود را مرتب می‌کنید، مطمئن شوید که تمام دوران زندگی خود را پوشش می‌دهید – از دوران کودکی تا دبیرستان تا اولین شغل خود تا قسمت‌هایی از زندگی که بیشتر به آنها شهرت دارید. بسیاری از این قسمت‌ها در پیش نویس نهایی کتابتان آورده نمی‌شوند اما بهتر است در این مرحله همه را بنویسید.
- طرح کلی بنویسید. داستانی در مورد بخشهای جذاب ایده پردازی‌هایتان بنویسید. اگر رویدادهای مهم زندگی خود را در سراسر کتاب تنظیم کنید، میتوانید توجه خوانندگان خود را از ابتدا تا انتها جلب کنید
- تحقیق کنید. هنگامی که اولین پیش نویس طرح خود را تهیه کردید، با تحقیق کردن اطلاعات مربوط به دوره‌ای را که در مورد آن می‌نویسید به خاطر بیاورید. با دوستان و اعضای خانواده‌تان صحبت کنید تا به شما کمک کنند تمام جزئیات لحظاتی که در زندگی نامه خود یادآوری می‌کنید را به خاطر بیاورید.
- اولین پیش نویستان را بنویسید. اگر لحظات کلیدی در زندگی نامه شخصی خود را گردآوری کرده‌اید که میتوانید داستان زندگی‌تان را حول آن بنویسید، آماده نوشتن پیش نویس اول هستید. این پیش نویس ممکن است بیش از حد بلند باشد اما نویسندگان حرفه‌ای میدانند که حتی نهایی ترین پیش نویسها ممکن است از دل یک پیش نویس اولیه بلند زاده شوند.
- استراحت کنید. وقتی اولین پیش نویستان کامل شد، چند روز استراحت کنید. باید پیش نویستان را با زاویه دید تازه‌ای بخوانید.
- تصحیح کنید. پس از یک تعلیق کوتاه، تصحیح کردن را شروع کنید. بله، شما باید به دنبال اشتباهات گرامری باشید، اما مهمتر از آن، باید لحظات ضعیف در روایت را شناسایی کرده و آنها را مرتفع کنید.
- پیش نویس بعدی‌تان را بنویسید. پیش نویس دومتان را بر اساس یادداشتهایی که انجام داده‌اید، بنویسید. سپس وقتی پیش نویس دوم کامل شد به دوستان مورد اعتماد خود نشان دهید.
- نوشته خود را اصلاح کنید. گام هفت را در صورت نیاز تکرار کنید. پیش نویسهای جدید باید توسط افراد جدید خوانده شوند. در سرتاسر این فرایند مهارتهای نوشتاری خود را اصلاح کنید.