ایدیت وارتون نویسنده کتاب « عصر معصومیت » و برنده جایزه پولیتزر در سال ۱۹۲۰، چهره با استعداد اوایل قرن بیستم است. وارتون پیشگام در نوشتن آثاری در مورد جامعه سطح بالای معاصر، دلهره‌ها، هنجارها و امتیازات مربوط به آن بود. او که در چنین خانواده‌ای متولد شده بود، با توجه به تجربه خود، نمایی درونی از طبقه ممتاز آمریکا ارائه داد. نوشته‌‌های وارتون با دست مایه طنز و شوخی همراه است. بیشتر داستانهای او حول قهرمانان زن و مردی بود که از نظر احساسی و عقلانی از طبقه متوسط جامعه بالاتر بودند و از زندگی چیزی بیشتر از تجملات می خواستند. آثار وارتون بازتابی از تجربیات شخصی ، نظرات و علایق خودش می‌باشد. نقل قولهای او دیدگاه جدیدی نسبت به زندگی دارند و ژانرهای مختلفی از جمله طنز، زندگی، غم، آموزش، دانش، ایمان و غیره را شامل می‌شوند.
۱- دو راه برای انتشار نور وجود دارد: شمع باش یا آیینه‌ای که نور شمع را بازتاب می‌کند
۲- پنجره را بگشا، بگذار روز را بنوشم.
۳- اگر دست از تلاش برای شاد بودن برمی‌داشتیم، میتوانستیم اوقات خوشی داشته باشیم.
۴- نمیدانم آیا باید مردی را بخواهم که زندگی ام را آسانتر می‌کند یا مردی که زندگیم را جالبتر می‌کند
۵- ما نمیتوانیم مانند شخصیت‌های رمان زندگی کنیم، میتوانیم؟
۶- به یاد داری یک بار به من چه گفتی؟ که تنها با عشق ورزیدن به من میتوانی کمکم کنی؟ آن لحظه مرا دوست داشتی و عشقت به من کمک کرد. عشق تو همیشه مرا کمک کرده است
۷- نبوغ به درد زنی که نمیداند چطور موهایش را درست کند نمی‌خورد
۸- هیچ چیز برای مرد حیرت آور‌تر از روند فکری زنی که احساساتش را استدلال می‌کند نیست
۹- و تو در کنار من خواهی نشست و ما با هم نگاه می‌کنیم، نه به مناظر بلکه به واقعیت‌ها
۱۰- نصف مشکلات زندگی به خاطر تظاهر به نبودن به آنهاست
۱۱- من همیشه در تضاد زندگی کرده‌ام. تنها مرگ ممکن برای من یکنواختی است. مراقب یکنواختی باشید. یکنواختی مادر تمام گناهان مرگبار است
۱۲- من تنها پیچ و مهره‌ای در ماشین عظیم زندگی بودم و وقتی آن را رها کردم فهمیدم در هیچ جای دیگری کاربرد ندارم
۱۳- برای یک زن تبدیل به شدن به زنی که عشقش میخواهد باشد، آسان است
۱۴- درون هر قلبی غم و اندوهی است که مانند چاهی در بیابان است.
۱۵- در تابستان نیویورک تنها جایی بود که می‌توانستی از دست نیویورکی‌ها فرار کنی.
۱۶- و تو به من می‌‌گویی چشمانم را به روی چیزهایی باز کنم که آن قدر به آنها نگاه کرده‌ام که دیگر آنها را نمی‌بینم
۱۷- چرا ایده‌های سخاوتمندانه‌مان را توهم و ایده‌های پستمان را حقیقت می‌نامیم؟
۱۸- تا زمانی که تو را ترک نکنم نمیتوانم عاشقت باشم
۱۹- ننگ بر ملتی که بدون داشتن حس زیبایی شناسی پیشرفت می‌کنند و برای صبحانه موز می‌خورند.
۲۰- چقدر از همه چیز متنفرم!
