تلفن: 66495713 - 66491588 - 66469184
چگونه صحنه پردازی کنیم: هشت عنصر در خلق یک صحنه

چگونه صحنه پردازی کنیم: هشت عنصر در خلق یک صحنه

وقتی اکثر افراد واژه « صحنه» به گوششان می‌خورد، بخشی از یک نمایش نامه یا فیلم به ذهنشان می‌رسد. یک فیلمنامه نویس با نشان دادن تنظیمات جدید درون فیلمنامه، ساختار صحنه را مشخص می‌کند.

 در دنیای  داستان نویسی صحنه‌ها نیز نقشی اساسی در ساختار داستان دارند. توانایی در ساخت صحنه‌های عالی از ارزشمندترین مهارت‌های نوشتاری یک نویسنده است.

صحنه چیست؟ صحنه عبارت است از بخشی از داستان کلی که شامل ترکیب منحصربفردی از تنظیمات، کاراکتر، دیالوگ و حوزه فعالیت است.  تغییر دادن مکان تنها راه پایان دادن به یک صحنه نیست. شما میتوانید تنها با تغییر دادن کاراکترها یا سیر عملیاتی،  تمام صحنه‌ها را در یک مکان فضاسازی کنید.

blank

هشت عنصر یک صحنه خوب

اگر برای اولین بار میخواهید در داستان صحنه پردازی کنید، باید عناصری که به خلق یک صحنه عالی کمک می‌کنند را بشناسید. به هنگام نوشتن داستان تلاش کنید صحنه‌هایی خلق کنید که عناصر زیر را دارا باشند:

  1. صحنه خوب، دارای هدف قصه پردازی خاص است. این هدف میتواند یک حادثه تحریک کننده، پس نما، صحنه عاشقانه، یا یک صحنه اکشن خیره کننده باشد.
  2. صحنه خوب اطلاعات ارزشمندی را فراهم می‌کند. با دقت هر صحنه را به گونه‌ای خلق کنید که حاوی اطلاعات جدیدی باشد – از جمله پیش داستان کاراکتر اصلی یا افکار و انگیزه‌های یک کاراکتر رقیب. این آشکارسازی‌های ظریف گاهی به شکل زیرپوستی و گاهی بسیار دراماتیک مسیر روایت داستان را تغییر می‌دهند.
  3. صحنه خوب  حاوی زاویه دید است. منظور زاویه دید راوی یا یکی از کاراکترهاست. دانستن هدف صحنه به انتخاب زاویه دید کمک می‌کند.
  4. صحنه خوب به رشد کاراکتر کمک می‌کند. از هر صحنه به گونه‌ای استفاده کنید که درک خوانندگان را از شخصیت اصلی خود عمیق تر کنید. کاراکتر را در موقعیتهایی قرار دهید که آنها را وادار کند تا ذات واقعی خود را نشان دهند. برای آزمون آنها سر راهشان موانع بگذارید. به کاراکتر خود ظرفیت رشد و تغییر بدهید.
  5.  صحنه خوب به جهان سازی کمک می‌کند. جهان سازی در اوایل رمان بسیار اهمیت دارد اما هر صحنه جزییات بیشتری به صحنه آرایی می‌افزاید و ابعاد جدید و کشف نشده‌ای از دنیای داستانی شما را آشکار می‌کند. 
  6. صحنه خوب بدون تعریف کردن، نشان می‌دهد. وقتی نوبت به توضیح دادن می‌رسد از مدل « نشان بده و تعریف نکن» استفاده کنید که ارزش عمل کردن را بالاتر از توضیح دادن میداند.
  7. صحنه خوب حاوی ابتدا، میانه و پایانی متمایز است. ابتدای یک صحنه باید کاراکترها و تنظیمات مربوط به خود را تثبیت کند. قلب صحنه باید حاوی صحنه اکشن ( به معنای دیالوگ فعال) و نشان دهنده انگیزه کاراکتر باشد. پایان  صحنه – بخصوص صحنه‌ای طولانی – باید به حوادث بعدی داستان نگاهی داشته باشد.
  8.  صحنه خوب همانند نسخه مینیاتوری از یک رمان است. برای برجسته ساختن یک صحنه باید داستان را فشرده و قوس شخصیتی را تکمیل کنید. اگر به پاراگراف آخر صحنه خود رسیده و چنین قوسی را تکمیل نکرده‌اید، عقب برگردید و بازخوانی کنید. خوانندگان به طور ذاتی میدانند چه موقع یک صحنه به طرز رضایت بخشی خاتمه می‌یابد و چه موقع نمی‌یابد.
دیدگاهتان را بنویسید


سبد خرید

0
image/svg+xml

No products in the cart.

ادامه خرید