شعر و شعر گفتن یکی از قدیمی‌ترین اشکال هنر بوده و در فرهنگ و ملیت ما جایگاه ویژه‌ای دارد. شعر گاها آینه‌ی هویت ملی و اوضاع سیاسی یک جامعه است. شعر سرشار از احساسات بوده و احساسات دیگران را برانگیخته می‌کند. شعرخوانی مزایای مختلفی دارد که در ادامه به برخی موارد آن اشاره می‌کنیم.

۱_ بهبود مهارت‌های کلامی و حافظه

از فواید آنی و فوری شعرخوانی می‌توان بع بهبود دایره‌ی لغات و مهارت‎‌های کلامی اشاره کرد. شعر، خواننده را با اصطلاحات ناآشنا آشنا ساخته و او را ترغیب به تجزیه و تحلیل نوشته می‌کند. عمده‌ی شعرها نه به آسانی خوانده می‌شوند و نه به راحتی رمزگشایی، بنابراین به تفکر و تلاش خواننده نیازمند هستند. این مسئله باعث می‌شود تا خواننده با زبان و ساختارهای آن درگیر شده و از خود خلاقیت نشان بدهد. عمل رایج حفظ کردن شعر نیز در طولانی مدت به بهبود سلامت مغزی کمک می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که شعر حفظ می‌کنند کمتر دچار بیماری آلزایمر می‌شوند.

۲_ بهبود تفکر انتقادی

شعر با وادار کردن خواننده به تفکر موجب بهبود تفکر انتقادی می‌شود. در اشعار سنگین، خصوصا اشعار کلاسیک، معنا واضح و تک بعدی نیست. رمزگشایی شعر عملی منفعلانه نبوده و به تلاش و تفکر احتیاج دارد. کسانی که شعر می‌خوانند بیشتر از دیگران اطلاعات را برای بررسی جنبه‌ها و دیدگاه‌های مختلف تجزیه تحلیل می‌کنند. این مهارت خیلی به سود دانشجویان است اما بسیار هم به کار کسانی که می‌خواهند ایده و دیدگاه خودشان را نسبت به اخبار داشته و دیدی بهتر نسبت به اسناد مختلف داشته باشند می‌آید. مهارت تفکر انتقادی که از طریق شعرخوانی تقویت شده باشد به افراد کنترل بیشتری بر روی زبان می‌دهد و باعث می‌شود تا استادانه‌تر از آن استفاده کنند.

۳_ توسعه‌ی بینش و حس همدلی

 چشمگیرترین قدرت ادبیات، توانایی آن در متحول ساختن خواننده و نویسنده در سراسر مرزهای زمانی و فرهنگی است. شعر باعث تحریک عواطف در خواننده می‌شود. این پیوند میان عواطف جهانی و تجربیات شخصی باعث افزایش حس همدلی می‌شود. مثلا خواننده ممکن است درک عملی‌ای از زندگی در دوران ملکه الیزابت نداشته باشد، اما با خواندن برخی غزلیات شکیپر می‌تواند با مضامین جهانی عشق و اشتیاق آشنا شده، به قرن‌ها پیش سفر کرده و جرعه‌ای از حال و هوای قرن ۱۷ را در دنیای مدرن بنوشد.

۴_ ترغیب به مشارکت در دیگر اشکال هنر

 شعر، مقدمه‌ و معرفی‌ای عالی‌ای به دنیای هنرهاست. شعر خواندن معمولا به زمان زیادی احتیاج نداشته و می‌توان انواع مختلفی از آن را به راحتی پیدا کرد. زمانی که یک نفر با شعر احساس راحتی می‌کند، احتمال مشارکت او در دیگر اشکال هنر نیز بالا می‌رود. ستایش هر گونه هنری، به مانند شعر، ملزم به مهارت‌های تفکر انتقادی و آگاهی عاطفی است. شعر نقش عمده‌ای را در بسیاری از جنبش‌های هنری بازی کرده. مثلا کاری که پیکاسو با سبک کوبیسم در هنرهای تجسمی انجام داد، اپولینر، شاعر فرانسوی، آن را در شعر پیاده کرد. به عنوان دریچه‌ای به دنیایی از تجربیات، شعر گنجینه‌ای برای رشد و پیشرفت شخصی است.